самовластец
самовластец, -тца, тв. -тцем, р. мн. -тцев
самовластие
самовластие, -я
самовластец
САМОВЛАСТЕЦ, самовластца, мн. самовластцы, самовластцам \\ с[ə]мовластец; самовла[с’]тец; в формах с сочетанием [тц]: самовластца... – самовла[сц]а.