курлыканье
КУРЛЫ́КАНЬЕ, курлы́канья, мн. курлы́канья, курлы́каний, курлы́каньям \\ в формах с сочетанием нь: курлы́канье... – курлы́ка[н’й]е, в беглой речи возможно курлы́ка[н’]е.
мурлыкание
МУРЛЫ́КАНИЕ, мурлы́кания \\ мурлы́ка[н’и]е и мурлы́ка[н’й]е, в беглой речи возможно мурлы́ка[н’]е.
турлыкать
ТУРЛЫ́КАТЬ, турлы́кает и турлы́чет; нсв. Разг. Издавать сочетание звуков, напоминающее "турлы" (о некоторых птицах и животных). Журавли турлычут. Лягушки турлычут. Турлы́канье, -я; ср.