благоглупость
БЛАГОГЛУПОСТЬ, благоглупости, мн. благоглупости, благоглупостям \\ бл[ə]гоглупость; благоглупо[с’]ть; в форме благоглупостью – благоглупос[т’й]ю и благоглупос[т’]ю.
благоглупость
БЛАГОГЛУПОСТЬ, -и; ж. Ирон. Глупость, вздор, облечённые в серьёзную форму. Говорить благоглупости.