благоглупость
БЛАГОГЛУ́ПОСТЬ, благоглу́пости, мн. благоглу́пости, благоглу́постям \\ бл[ə]гоглу́пость; благоглу́по[с’]ть; в форме благоглу́постью – благоглу́пос[т’й]ю и благоглу́пос[т’]ю.
благоглупость
БЛАГОГЛУ́ПОСТЬ, -и; ж. Ирон. Глупость, вздор, облечённые в серьёзную форму. Говорить благоглупости.