харчевник
ХАРЧЕ́ВНИК, харче́вника, мн. харче́вники, харче́вникам \\ ха[р]че́вник; харче́[в]ник и допуст. устарелое харче́[в’]ник.
харчевня
ХАРЧЕ́ВНЯ, харче́вни, мн. харче́вни, харче́вен, харче́вням \\ ха[р]че́вня; харче́[в]ня и допуст. устарелое харче́[в’]ня; в форме харче́вен – харче́ве[н] и допуст. устарелое харче́ве[н’].
харчевник
ХАРЧЕ́ВНИК, -а; м. Устар. Содержатель харчевни. Завернуть к харчевнику.