лютеранин
лютера́нин, -а, мн. -а́не, -а́н
лютеранин
ЛЮТЕРА́НИН, лютера́нина, мн. лютера́не, лютера́нам \\ лю[т’ие]ра́нин (! неправ. лю[тыэ]ра́нин).
лютеранин
лютера́нин, -а; р. мн. -а́н [не тэ]
лютеранин
лютера́нин, -а; р. мн. -а́н [не тэ]
лютеранин
ЛЮТЕРА́НИН, -а; мн. -ра́не, -ра́н; м. Последователь лютеранства. Лютера́нка, -и; мн. род. -нок, дат. -нкам; ж.