корыстолюбец
корыстолю́бец, -бца, тв. -бцем, р. мн. -бцев
корыстолюбец
КОРЫСТОЛЮ́БЕЦ, корыстолю́бца, мн. корыстолю́бцы, корыстолю́бцам \\ к[ə]рыстолю́бец; кор[ы]столю́бец.
корыстолюбец
КОРЫСТОЛЮ́БЕЦ, -бца; м. Корыстолюбивый человек.