судия
судия́, -и́, дат. -и́, предл. о судии́, мн. судии́, су́дий, судия́м, м. (устар. и высок. к судья́)
судия
судия́, судии́; мн, су́дии,су́дий (высок. к судья́ _ тот, кто вершит высший суд)
судия
СУДИЯ́, -и; мн. род. су́дий; м. Высок. Тот, кто вершит высший суд, вершитель судеб (о Боге). Высший, грозный, вечный с.