привратник
ПРИВРАТНИК, привратника, мн. привратники, привратникам \\ [п]ривратник; привра[т’]ник.
привратник
ПРИВРАТНИК, -а; м. 1. Устар. Сторож у ворот, у входа куда-л. Служить привратником, в привратниках у кого-л. 2. Анат. Место перехода желудка в двенадцатиперстную кишку. Привратница, -ы; ж. (1 зн.).