ПАРЛАМЕНТАРИ́ЗМ, парламентари́зма \\ парла[м’]ентари́зм; в форме парламентари́зм – парламентари́[зм] u допуст. парламентари́[зəм]; в формах с сочетанием зм на конце слова и перед а, у, о: парламентари́зм, парламентари́зма... – парламентари́[з]м (! грубо неправ. парламентари́[з’]м); в форме парламентари́зме – парламентари́[з]ме (! не рек. парламентари́[з’]ме).
ПАРЛАМЕНТА́РИЙ, парламента́ри|я, м., од., I ж, книжн.
● Член парламента. Ср. депута́т. Российские п. Решение парламентариев. Встреча парламентариев разных стран. || Морф. парламент=а́рий- . Дер. От сущ. парла́мент (См.).
парламента́рий
м., одуш. [фр. parlementaire]. Член парламента.
ПАРЛАМЕНТАРИ́ЗМ, -а, м. Форма государствен-ного правления, при которой власть принадлежит парламенту — выборному представительному собранию. Популярность идей парламентаризма.