набедренник
набе́дренник, -а
нанедренник
нане́дренник, -а (церк.)
набедренный
набе́дренный
набедренник
НАБЕ́ДРЕННИК, набе́дренника, мн. набе́дренники, набе́дренникам \\ набе́[д]ренник; набе́дре[н’]ик.
набедренный
НАБЕ́ДРЕННЫЙ \\ набе́[д]ренный; набе́дре[н]ый.