спутать
СПУ́ТАТЬ см. пу́тать.
|| Морф. с=пу́т=а-ть. Дер. несов. спу́т|ыва(ть) (к знач. 1.0.–2.1., 7.0.), глаг. спу́тать|ся сов. → спу́т|ыва(ть)ся несов. – ; прил. спу́та|нн(ый) – .