балалаечник
балала́ечник, -а
балалаечник
БАЛАЛА́ЕЧНИК, балала́ечника, мн. балала́ечники, балала́ечникам \\ балала́е[ч’]ник и допуст. старш. балала́е[ш]ник.
балалаечник
балала́ечник, -а [чн и шн]
балалаечник
балала́ечник
балалаечник
БАЛАЛА́ЕЧНИК, -а; м. Музыкант, играющий на балалайке; тот, кто увлекается игрой на балалайке. Ансамбль балалаечников.