ПОЛИФОНИ́ЗМ, полифони́зма \\ в форме полифони́зм – полифони́[зм] и допуст. полифони́[зəм]; в формах с сочетанием зм на конце слова и перед а, о, у: полифони́зм – полифони́[з]м (! грубо неправ. полифони́[з’]м); в форме полифони́зме – полифони́[з]ме (! не рек. полифони́[з’]ме).
ПОЛИГЕНИ́ЗМ, полигени́зма, может произноситься с дополнительным ударением: по̀лигени́зм \\ п[ə]лигени́зм и п[о]лигени́зм; поли[г’]ени́зм; в форме полигени́зм – полигени́[зм] и допуст. полигени́[зəм]; в формах с сочетанием зм на конце слова и перед а, о, у: полигени́зм, полигени́зма... – полигени́[з]м (! грубо неправ. полигени́[з’]м); в форме полигени́зме – полигени́[з]ме (! не рек. полигени́[з’]ме).
ПОЛИФОНИ́СТ, полифони́ста, мн. полифони́сты, полифони́стам \\ в форме полифони́сте – полифони́[с’]те.
ПОЛОНИ́ЗМ, полони́зма, мн. полони́змы, полони́змам \\ в форме полони́зм – полони́[зм] и допуст. полони́[зəм]; в формах с сочетанием зм на конце слова и перед а, о, у: полони́зм – полони́[з]м (! грубо неправ. полони́[з’]м); в форме полони́зме – полони́[з]ме (! не рек. полони́[з’]ме).