АВАНТЮРИ́СТ, авантюри́ста, мн. авантюри́сты, авантюри́стам \\ ава[н’]тюри́ст и допуст. младш. ава[н]тюри́ст; в форме авантюри́сте – авантюри́[с’]те.
АВАНТЮРИ́ЗМ, авантюри́зма \\ ава[н’]тюри́зм и допуст. младш. ава[н]тюри́зм; в форме авантюри́зм – авантюри́[зм] и допуст. авантюри́[зəм]; в формах с сочетанием зм на конце слова и перед а, о, у: авантюри́зм, авантюри́зма... – авантюри́[з]м (! грубо неправ. авантюри́[з’]м); в форме авантюри́зме – авантюри́[з]ме (! не рек. авантюри́[з’]ме).
АВАНТЮРИ́СТКА, авантюри́стки, мн. авантюри́стки, авантюри́сток, авантюри́сткам \\ ава[н’]тюри́стка и допуст. младш. ава[н]тюри́стка; авантюри́[стк]а и авантюри́[сск]а, в беглой речи возможно авантюри́[ск]а.
АВАНТЮРИ́Н, авантюри́на \\ ава[н’]тюри́н и допуст. младш. ава[н]тюри́н.